Η ιστορία του Βελβεντού

Η κατοίκηση στην ευρύτερη περιοχή του Βελβεντού, στους πρόποδες των Πιερίων, έχει µακρόχρονη ιστορία και παράδοση. Τα ίχνη αρχαίων οικισµών των προϊστορικών, των αρχαϊκών, κλασικών, ελληνιστικών και των ρωμαϊκών, βυζαντινών χρόνων, αν και χάνονται µέσα στην πλούσια βλάστηση, μαρτυρούν ότι η κατοίκηση της ευρύτερης του Βελβεντού περιοχής είναι συνεχής και χάνεται στο βάθος του χρόνου.
Και πώς όχι άλλωστε, αφού ο τόπος αυτός συνταιριάζει τόσα πλεονεκτήματα (: νερά, βουνό, γόνιμο έδαφος, καλό κλίμα ...), που τον καθιστούν ιδανικό τόπο για μόνιμη κατοίκηση. Τοπωνύμια όπως «Βασιλάρα Ράχη», «Γριτσιάνη» και «Παλαίκαστρο», «Παλιόπυργος», «Τούμπα», «Παλιοχώρα», «Παλιάμπελα», «Παλαίκαστρο», «Καρακούτσ’ μυλ» και πολλά άλλα, μαρτυρούν την μακραίωνη κατοίκηση. Οι διάσπαρτες αυτές αρχαιολογικές θέσεις που αντιπροσωπεύουν όλες τις εποχές κατά καιρούς αποτέλεσαν κοιτίδες πληθυσμού, που για τον ένα ή άλλο λόγο μετοίκησε κατά τα πιο σύγχρονα χρόνια (βυζαντινά και τουρκοκρατίας) στους σήμερα γνωστούς οικισμούς των δυτικών Πιερίων, το Βελβεντό, την Αγία Κυριακή, το Καταφύγι, το Παλαιογράτσανο.Το πότε όμως ακριβώς, πώς και από ποιους οικίστηκε το σημερινό Βελβεντό παραμένει άγνωστο. Το θέμα της πρώτης κατοίκησης του Βελβεντού στο σημείο ακριβώς που βρίσκεται και σήμερα συνδέεται με το ζήτημα της προέλευσης του ονόματος και είναι πολλοί εκείνοι – ειδικοί και μη – που προσπάθησαν να ερμηνεύσουν το αίνιγμα αυτό.

Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ & ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ
ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ – ΘΡΥΛΟΙ – ΠΡΟΦΟΡΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ
Η προφορική παράδοση και οι θρύλοι δίνουν τη δική τους εκδοχή στο θέμα της προέλευσης του ονόματος του Βελβεντού και των πρώτων κατοίκων του και παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Η κα. Αθηνά Τζινίκου-Κακούλη διασώζει στο βιβλιο της «Λαογραφικοί Αντίλαλοι του Βελβεντού» (1976) μερικούς από αυτούς :
Ένα παλιό παραμύθι διηγείται πως στα μέρη τούτα έφτασε κάποτε η Άρτεμις, θεά του κυνηγιού, να κυνηγήσει συνοδευόμενη από πανώριες Νύμφες. Μία απο αυτές, η Βενδώ , τόσο μαγεύτηκε απ' την ονειρεμένη ομορφιά του τοπίου, ώστε αποφάσισε να ριζώσει εδώ, για να κηνυγά στα βαθύσκια δάση. Έρριχνε λοιπόν τα βέλη της κι εκείνα περιχαράκωναν το πιό εύφορο κομμάτι γής. Όταν αργότερα έφτασαν οι Λατίνοι οικιστές, νόμισαν το σημάδι θεϊκό, έκτισαν το χωριό τους και το ονόμασαν Βελβενδό , από τις λέξεις Βέλη - Βενδώ .Σύμφωνα μ'έναν άλλο θρύλο μετά την ήττα του Κασσίου και του Βρούτου στους Φιλίππους (το 42 π.Χ.) ο νικητής Μάρκος Αντώνιος έδωσε χάρη στους επιζήσαντες στρατιώτες τους και τους εγκατέστησε σε τόπο. που οι ίδιοι ονόμασαν Γρατσιάνη. Μα μια ομάδα περήφανων ανδρών, που κατάγονταν απ΄το Veneventum της Ν. Ιταλίας, προχώρησαν βορειότερα κι έγιναν οικιστές του Βελβεντού, που είναι ο εξηλληνισμένος τύπος του Veneventum . Εδώ αφομοιώθηκαν απ΄το ελληνικό στοιχείο και μόνο κάποια προγονικά ήθη, το όνομα του χωριού και κάτι άλλα σκόρπια τοπωνύμια «Μπράβας», «Λαφστα» κλπ... έμειναν σαν ανάμνηση της λατινικής τους καταγωγής.
Οι δύο θρύλοι όμως έχουν ένα κοινό σημείο: Η λέξη Βενδώ θυμίζει το όνομα " Βενδηίς " της Θρακικής θεότητας του κυνηγιού. Οι υποτιθέμενοι Λατίνοι οικιστές ήρθαν πολεμορδαμένοι απ΄ τους Φιλίππους, που λίγο απέχουν από τη Θράκη. Μήπως λοιπόν Ρωμαίοι και Θράκες εγκαταστάθηκαν στο βαθύ παρελθόν στον τόπο εισάγωντας τη λατρεία κάποιας Θρακικής θεότητας του κυνηγιού και δημιούργησαν τον ευφάνταστο μύθο, για να εντυπωσιάσουν περισσότερο τους ντόπιους; Ποιός ξέρει …! Πάντως, τα ρωμαϊκά νομίσματα, που τυχαία ανασκάπτονται απ΄ τους δουλευτές της γής εκεί επιβεβαιώνουν τον ιστορικό πυρήνα των θρύλων .

ΓΛΩΣΣΟΛΟΓΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ
Ιστορικά, το όνομα 'Βελβεντό' συναντάται με διάφορους τύπους: 'το Βελβεντό', 'το Βελβενδό', 'ο Βελβενδός', 'η Βελβενδός' κ.α. Η ετυμολογική προσέγγιση του ονόματος κίνησε την περιέργεια πολλών, οι οποίοι καταπιάστηκαν με το θέμα, δίνοντας ο καθένας την ερμηνεία του:
Οι Χ. Μεγδάνης, Α. Παπαγεωργίου, Α. Γερακάρης, P . Skok , (και Α. Μπούτουρας), M . Vasmer και Α. Ι. Θαβώρης, ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλο και με πολύ διαφορετικές επιστημονικές ή μη μεθόδους, προτείνουν την ίδια ετυμολογία: ότι το «Βελβεντό» είναι ομώνυμο με το « Beneventum », πόλη της μεσημβρινής Ιταλίας της περιοχής της αρχαίας Σαμνίτιδος.
Κάποιοι προσπάθησαν να ερμηνεύσουν το όνομα ως προϊόν βλαχόφωνων. Ο κ. Ε. Μπουντώνας υποστήριξε ότι το σημερινό Βελβεντό είναι η αρχαία πόλη των Μακεδόνων της Ελιμείας « Wallaedo » (ββαλεντό), ενώ η αρχαιολόγος, κα. Γ. Καραμήτρου-Μεντεσίδη προσπάθησε να ερμηνέψει την προέλευση του ονόματος του «Βελβεντού», διατυπώνοντας μια νέα άποψη, σύμφωνα με την οποία το όνομα «Βελβενδός» αποτελεί πιθανόν προελληνικό-πρωτοελληνικό όνομα με την κατάληξη –νδος, όπως Πίνδος, Μακεδνός κ.α.
Η ονομασία έχει καθιερωθεί στη συνείδηση των περισσότερων βελβεντινών ως "ΤΟ ΒΕΛΒΕΝΤΟ", θέμα το οποίο εξάντλησε με την έρευνά του ο Αντώνιος Θαβώρης, καθηγητής Πανεπιστημίου, στην εργασία του: «ΤΟ ΒΕΛΒΕΝΤΟ. Η ιστορία του ονόματος κι η ετυμολογία του» (1964). Σύμφωνα με αυτή τη μελέτη ο τύπος "το ΒΕΛΒΕΝΤΟ", αποτελεί την απόδοση στη νεοελληνική κοινή του ιδιωματικού τύπου 'Βιβλιν- do ', το οποίο προέρχεται από το λατινικό τοπωνύμιο « Beneventum » και που με τη σειρά του παράγεται από τη φράση «bonus eventus» (= καλή τύχη, μοίρα).

ΙΣΤΟΡΙΚΑ & ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑ ΤΕΚΜΗΡΙΑ
Τα αρχαιολογικά και ιστορικά τεκμήρια δεν μπορούν προς το παρόν να δώσουν επαρκή και ασφαλή απάντηση στο θέμα του ονόματος και της πρώτης κατοίκησης του Βελβεντού, κυρίως εξαιτίας της απουσίας συστηματικής ανασκαφής και έρευνας. Οι όποιες ανασκαφές και έρευνες έχουν πραγματοποιηθεί έως τώρα, έχουν σωστικό χαρακτήρα ή έχουν μείνει ανολοκλήρωτες.
Αυτό που σίγουρα όμως μπορούν να επιβεβαιώσουν τα αρχαιολογικά και ιστορικά ευρήματα είναι η συνεχής και αδιάκοπη σχεδόν κατοίκηση της ευρύτερης περιοχής που σήμερα ονομάζεται Δήμος Βελβεντού.

ΙΣΤΟΡΙΚΑ & ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ
Προϊστορικά Χρόνια :
Στις θέσεις "Βασιλάρα Ράχη", «Μπράβας», «Κεραμίδια» και «τούμπα Άννας Σαμαρά-Μαρμάρη οι ανασκαφές και οι επιφανειακές έρευνες έφεραν στο φώς σημαντικά λείψανα προϊστορικών οικισμών. Στη θέση "Βασιλάρα Ράχη" αποκαλύφθηκαν οικοδομικά λείψανα της νεολιθικής περιόδου και της εποχής του Χαλκού (: 4500 π.Χ. - 1200 π.Χ.). Ανάμεσα σε άλλα ευρήματα βρέθηκαν και δάπεδα κατοικιών, εστίες και φούρνοι οικιακής χρήσης καθώς και κάποια ευρήματα που σχετίζονται με τις διαδικασίες παραγωγής και προετοιμασίας της τροφής αλλά και με τις ασχολίες των κατοίκων, όπως είναι η γεωργία, το κυνήγι, το ψάρεμα και η υφαντική τέχνη.
Στην περιοχή της Γρατσιάνης βρέθηκε σημαντικός αριθμός αγγείων σε τάφους, που αποτελούν και δείγματα κεραμικής της ύστερης εποχής του Χαλκού και της πρώιμης εποχής του Σιδήρου.
Οι οικισμοί που αναφέρθηκαν εντάσσονται σε μια ευρύτερη ενότητα οικισμών (με σημαντικότερο εκείνο των Σερβίων) στην παραποτάμια (και παραλίμνια σήμερα) περιοχή της κοιλάδας του μέσου ρου του Αλιάκμονα και είναι στην πλειοψηφία τους καλυμμένοι από τα νερά της τεχνητής λίμνης Πολυφύτου.
Αρχαϊκά – Κλασικά – Ελληνιστικά Χρόνια :
Ένας σημαντικός και εκτεταμένος οικισμός πρέπει επίσης, αν κρίνουμε από τα αρχαιολογικά τεκμήρια, να άνθισε κατά τα κλασικά & ελληνιστικά χρόνια γύρω από την «Γρατσιάνη» (ή Παλαιόκαστρο Γρατσάνου»), με δορυφορικούς οικισμούς στη γύρω περιοχή. Αξίζει να αναφερθεί ότι η θέση Παλαιόκαστρο Γρατσιάνης, αποτελούσε κεντρικό χώρο κατοίκησης και διαβίωσης και όχι απλώς μια οχυρωμένη ακρόπολη.
Επίσης, χαμηλότερα από την περιοχή του κάστρου, στους αγρούς, οι έρευνες έφεραν στο φώς μεμονωμένες αγροικίες ή συμπλέγματα αγροικιών. Παρόμοια λείψανα οικοδομικών συγκροτημάτων έχουν εντοπιστεί και στις περιοχές του Μπράβα, του Αγίου Δημητρίου και στην τοποθεσία Φσόκα.
Τα ευρήματα μαρτυρούν οργανωμένο αστικό βίο και οικονομική άνθιση της περιοχής κατά τα αρχαϊκά και κλασικά χρόνια
Ρωμαϊκά - Βυζαντινά και Υστεροβυζαντινά Χρόνια :
Στη θέση Παπαχάρη έχουν βρεθεί ρωμαϊκά ερείπια και στη Γρατσιάνη μαρμάρινα αρχιτεκτονικά μέλη.
Σημαντικά είναι τα ευρήματα που έχουν αποκαλυφθεί από την περίοδο των βυζαντινών χρόνων, Ανάμεσα σε άλλα, ξεχωρίζουν τα λείψανα κάποιων κτιρίων, τα νομίσματα και τα κεραμικά. Ιδιαίτερο αρχαιολογικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι τοποθεσίες Παλιόπυργος, Παλιάμπελα, Παλιόχωρα, Εκκλησιές και Μνημόρια.
Η Βυζαντινή περίοδος αντιπροσωπεύεται έντονα στο « Παλαίκαστρο» από τα ερειπωμένα και ελάχιστα εναπομείναντα θεμέλεια ρωμαϊκού φρουρίου (3 ου αι. μ.Χ.), ανακατασκευασμένου από τον Ιουστινιανό στον 6ο αι. μ.Χ. και ενταγμένου στην ευρύτερη ενότητα κάστρων της περιοχής (Παλαιόκαστρο Γρατσάνου, Σέρβια, Φρούριο).
Σημαντικά τεκμήρια της κατοίκησης και του βυζαντινού πολιτισμού που αναπτύχθηκε στην περιοχή αποτελούν επίσης: ο Άγιος Μηνάς (12ος-15ος αι.), ο Άγιος Γεώργιος & ο Άγιος Νικόλαος στο «Μπάϊκο» (13 ος αι.), η Αγία Παρασκευή στην «Αβουζιανή» (14ος αι.), ο Άγιος Δημήτριος (Γρατσιάνης: 14ος-15ος αι.), το Μοναστήρι της Αγίας Τριάδος (15ος-17ος αι.), ο Άγιος Νικόλαος στην είσοδο του Βελβεντού και ο Προφήτης Ηλίας Παλαιογρατσάνου(16ος αι.), των οποίων σώζονται αξιολογότατες τοιχογραφίες ή αρχιτεκτονικά τμήματα.

ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ & ΜΝΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ
Η βυζαντινή περίοδος είναι εκείνη που αντιπροσωπεύεται καλύτερα στο Βελβεντό και δείγματα του πολιτισμού της είναι ορατά στο «Παλαίκαστρο» και στους βυζαντινούς και µεταβυζαντινούς ναούς, όπως το µοναστήρι της Αγίας Τριάδας, και οι ναοί του Αγίου Μηνά και του Αγίου Νικολάου, που υπάρχουν μέσα και γύρω από τον οικισμό του Βελβεντού.

ΠΑΛΑΙΚΑΣΤΡΟ
Το «Παλαίκαστρο» ή «Παλιόκαστρο» αποτελεί γνωστό από χρόνια αρχαιολογικό χώρο στα Πιέρια. Βρίσκεται σε υψόμετρο 800μ. και σε απόσταση περίπου 4 χλμ. βοριοανατολικά του Βελβεντού.Πρόκειται για θεμέλια φρουριακών κτισμάτων, που μαρτυρούν την ύπαρξη Ιουστινιάνειου Κάστρου. Επειδή οι ενδείξεις και τα κατάλοιπα είναι ελάχιστα και σε ερειπιώδη κατάσταση, ο προσδιορισμός του χρόνου κατασκευής του υπολογίζεται σύμφωνα με τη δημιουργία και των άλλων Βυζαντινών Κάστρων της ευρύτερης περιοχής (: Κάστρο Σερβίων, Φρούριο κλπ…). Το Κάστρο πρέπει να κατασκευάστηκε για πρώτη φορά κατά τον 3ο μ.Χ. αιώνα και ανακατασκευάστηκε επί Ιουστινιανού (6ος αι. μ.Χ.) ως ακρόπολη ευρύτερου οικισμού.Οι Άγιος Γεώργιος (: σταυρεπίστεγος ναός, με τοιχογραφία του 13 ου αι.) & Άγιος Νικόλαος στο Μπάϊκο, βυζαντινών χρόνων και οι δύο, συνδέονται μεταξύ τους με το «Παλαίκαστρο» (που ορθώνεται πάνω από τους ναούς αυτούς) με τη μοναδική πηγή πόσιμου νερού («Βρύση τ’ Άη-Γιώργη»).Στην περιοχή υπάρχουν επίσης λείψανα ενός ναού αφιερωμένου στην Αγία Παρασκευή, που γιορτάζει στις 2 Ιουνίου. Η ανακάλυψη του ναού αυτού λέγεται ότι έγινε χάρη στο όραμα που κάποια βελβεντινή είδε το 1964: την ημέρα της Αγίας Παρασκευής της παρουσιάστηκε ο Δεσπότης Εμμανουήλ και της μαρτύρησε ότι στο ύψωμα του Παλιόκαστρου, σε μυστική κρύπτη είναι φυλαγμένα εκκλησιαστικά κειμήλια.Τέλος, το «Παλαίκαστρο» αποτελεί έναν εξαιρετικό φυσικό προορισμό, καθώς βρίσκεται σε ένα πανέμορφο περιβάλλον, με πανοραμική θέα στην κοιλάδα του μέσου ρου του Αλιάκμονα και της Λίμνης Πολυφύτου από τη μια μεριά, αλλά και των Πιερίων από την άλλη, με θέα τη «Σμίξη» των ρεμάτων Ξερόλακκα & Θολόλακκα και της πυκνής βλάστησης του ορεινού όγκου.Προτεινόμενη Διαδρομή: «Μετόχι –Καρυές – Άγιος Βασίλειος & Πέτρα του Βασιλιά – Θέση θέας (Παλιό ΥΠΕΜ) – Παλαίκαστρο»
Αξίζει κανείς να εντάξει το «Παλαίκαστρο» σε μία ευρύτερη διαδρομή στα Πιέρια: Ξεκινώντας από το Μετόχι μπορεί να κατευθυνθεί και να διασχίσει πεζός την περιοχή «Καρυές» και τον Άγιο Βασίλειο με την «Πέτρα του Βασιλιά», συνεχίζοντας έπειτα στη «θέση θέας στο παλιό ΥΠΕΜ» και τέλος το «Παλαίκαστρο». Αν δε θέλει να εγκαταλείψει το αυτοκίνητό του, τότε, μπορεί κατευθείαν να ακολουθήσει τη διαδρομή «Μετόχι-ΥΠΕΜ-Παλαίκαστρο», κάνοντας βέβαια μία στάση και στη θέση θέας ‘ΥΠΕΜ’ για να θαυμάσει τον κάμπο του Βελβεντού και τη Λίμνη Πολυφύτου που απλώνεται μπροστά του.

ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΑΣ
Το «Μοναστήρι Αγίας Τριάδας», βρίσκεται σε υψόμετρο περίπου 900μ. Χρονολογικά η ίδρυσή του εντάσσεται στον 15 ο αι. μ.Χ. και διαδραμάτησε σπουδαίο εθνικό ρόλο κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας.Επιπλέον, βρίσκεται σε μια πολύ ωραία τοποθεσία με ανοιχτό ορίζονταΠροτεινόμενη Διαδρομή: Βελβεντό – Μοναστήρι Αγίας Τριάδος – Θέση Νιβριζάρα – (με αυτοκίνητο αλλά και με πεζοπορία)
ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΙ ΝΑΟΙ – ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ - ΞΩΚΛΗΣΙΑ
Άγιος Μηνάς: 12 ος – 15 ος αι. μ.Χ., μονόχωρη ξυλόστεγη βασιλική με τοιχογραφίες του 12 ου και του 15 ου αι. Επιπλέον αρχαιολογικά ευρήματα: ταφές της περιόδου του Ιουστινιανού (6 ος μ.Χ. αι.). Νέα ανασκαφικά δεδομένα μαρτυρούν ότι ο χώρος λειτούργησε ως οργανωμένο λουτρό.
Άγιος Γεώργιος (Τσιτσιρίκη): σταυρεπίστεγος ναός, με τοιχογραφία του 13 ου αι. & Άγιος Νικόλαος στο Μπάϊκο: βυζαντινών χρόνων, συνδέονται μεταξύ τους και με το «Παλαίκαστρο» (που ορθώνεται πάνω από τους ναούς αυτούς) με τη μοναδική πηγή πόσιμου νερού («Βρύση τ’ Άη-Γιώργη»)
Άγιος Δημήτριος (Γριτσιάνης): τέλη 14 ου – αρχές 15 ου αι., μικρή τρίκλιτη βασιλική, με τοιχογραφίες 3 ων φάσεων (15 ου και 16 ου αι.)
Αγία Παρασκευή (Αβουζιανή): μικρός βυζαντινός ναός με ξεθωριασμένες τοιχογραφίες του 14 ου αι.
Άγιος Νικόλαος: 16 ου αι., μονόκλιτη, μικρών διαστάσεων ξυλόστεγη βασιλική, με τοιχογραφίες του λαϊκού ζωγράφου Νικολάου (: κτητορική επιγραφή: 1588)
Προφήτης Ηλίας Παλαιογρατσάνου: μέσα 16 ου αι. μ.Χ., μοναστηριακός ναός
Κεντρικός Ιερός Ναός «Κοίμησης της Θεοτόκου»: αρχές 19 ου αι. μ. Χ.: τρίκλιτη βασιλική: εγκαινιάστηκε το 1804 και ολοκληρώθηκε μέσα σε 4 χρόνια, το 1807.

Χρόνια Τουρκοκρατίας
Κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας, οι κάτοικοι της περιοχής συσπειρώθηκαν στο Βελβεντό, που είχε δοθεί ώς " Μαλικανές", δηλαδή ως δώρο, στη Βαλιδέ-Χανούμ, τη μάνα του Σουλτάνου που είχε την περιοχή υπό την προστασία του.
Εκείνη την περίοδο κατέφυγαν στο Βελβεντό πολλοί κάτοικοι των γύρω περιοχών, όπως του Παλαιοκάστρου, του Παλαιογράτσανου και της Γρατσιάνης.
Από τον 16ο αιώνα το Βελβεντό είχε αρχίσει να αναπτύσσεται και να ξεχωρίζει ως μια ακμάζουσα κωμόπολη. Το υψηλό κοινωνικό, οικονομικό και πνευματικό επίπεδο που είχε αναπτύξει εκείνα τα χρόνια φαίνεται ακόμη και σήμερα στις σωζόμενες καλλιτεχνικές δημιουργίες. Για τους παραπάνω λόγους, αλλά και εξαιτίας ενός είδους γεωγραφικής απομόνωσης, οι κάτοικοι του Βελβεντού, ζώντας κάπως πιο μέσα σε σχέση με τους Τούρκους, διατήρησαν γνήσια την αρχαία ελληνική παράδοση, τη θρησκεία, τη γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμά τους.

ΕΥΕΡΓΕΤΕΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΩΝ ΓΡΑΜΑΤΩΝ: Ζήνων Παπαναστασίου (1868-1935)

Ο Ζήνων Παπαναστασίου υπήρξε μεγάλος ευεργέτης των σχολείων του Βελβεντού. Γεννήθηκε στο Βελβεντό το 1868 (εποχή βασιλευομένης δημοκρατίας). Έφηβος αναγκάζεται να εγκαταλείψει την υπόδουλη στους Τούρκους γεννέθλια γη. Στην Αθήνα, μαθαίνει την τέχνη της ζαχαροπλαστικής και καταφέρνει με τον καιρό να γίνει διευθυντής καταστήματος (Ζαχαροπλαστείο «Το Σολώνειον» στη λεωφόρο Πατησίων), να αναδειχτεί στον επαγγελματικό κόσμο και να καταλάβει περίλαμπρη κοινωνική θέση.
Στην πορεία της ζωής του ευεργέτησε και βοήθησε πολύ κόσμο και δη συμπατριώτες του από το Βελβεντό που κατέφυγαν στην Αθήνα. Η μεγάλη δωρεά και το κληροδότημά του φανερώνουν τα αισθήματα που έτρεφε ο Ζ. Παπαναστασίου για την ιδιαίτερη πατρίδα του το Βελβεντό, την αγάπη του για τους συμπατριώτες του, αλλά και την ευαισθησία του απέναντι στα παιδιά, που ο ίδιος δεν ευτύχησε να έχει.

ΤΟ ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΜΑ ΤΟΥ Ζ. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ
Σύμφωνα με τη διαθήκη του Ζ. Παπαναστασίου κληροδοτήθηκε στην κοινότητα Βελβεντού και τα σχολεία της το 5όροφο ακίνητο της πλατείας Κάνιγγος, αριθμ. 17, που περιήλθε στην Κοινότητα, ύστερα από το θάνατο της συζύγου του Πολυξένης, κατά το έτος 1945.
Σκοπός του κληροδοτήματος, σύμφωνα με τη διαθήκη είναι τα καθαρά εισοδήματα της περιουσίας να διατεθούν για :
την αποπεράτωση της οικοδομής της Κοινοτικής Σχολής Βελβεντού
τον εφοδιασμό της Κοινοτικής Σχολής με όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό ώστε να είναι δυνατή η αρτιότερη, υγιεινότερη και ανώτερη φοίτηση των μαθητών του
τη συντήρηση (τροφή & σπουδή) μαθητών και μαθητριών από τις απορότερες οικογένειες του Βελβεντού
την αποστολή σπουδαστών στην Αθήνα και Θεσσαλονίκη για να εκπαιδεύονται σε επιστημονικούς κλάδους χρήσιμους στην περιφέρεια της κοινότητας (γιατροί, γεωπόνοι, νοσοκόμες κλπ...)
Η οικονομική διαχείρηση του Κληροδοτήματος ενεργείται έκτοτε (1945) από το Κοινοτικό (τότε) και Δημοτικό (σήμερα) Συμβούλιο Βελβεντού, με βάση εγκεκριμένο προϋπολογισμό εσόδων και εξόδων από το Υπουργείο Οικονομικών (Δ/νση Εθνικών Κληροδοτημάτων).Όλα αυτά τα χρόνια, πολλά νέα παιδιά βρήκαν στήριγμα και απόκτησαν τη δυνατότητα να μορφωθούν και να σταδιοδρομήσουν χάρη στη χορήγηση υποτροφιών από το Κληροδότημα. Η διαδικασία αυτή των Υποτροφιών ξεκίνησε από το σχολικό έτος 1960-1961.Στις 12 Νοεμβρίου 1995 υπεγράφη, μεταξύ του Δήμου Βελβεντού και της Τεχνικής Α.Ε. «Πανδομική Α.Τ.Ε.Β.Ε.» σύμβαση ανακατασκευής και εκμετάλλευσης του ακινήτου κληροδοτήματος του Ζ. Παπαναστασίου. Η αποτύπωση του κτιρίου – το οποίο έχει κριθεί από το Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ με προεδρικό διάταγμα διατηρητέο – έγινε από την «Αναπτυξιακή Κοζάνης Α.Ε.» (ΑΝ.ΚΟ) και στα πλαίσιά της εκπονήθηκε μελέτη ανακατασκευής από τον αρχιτέκτονα Χρήστο Θλιβέρη.Οι κάτοικοι του Βελβεντού και το Κοινοτικό Συμβούλιο, σε ένδειξη ελάχιστης τιμής και ευγνωμοσύνης προς το Ζ. Παπαναστασίου, τον ανακήρυξαν Μέγα Ευεργέτη Κοινότητας και των Σχολείων και εις μνήμη του έστησαν μαρμάρινη προτομή του στην κεντρική πλατεία του οικισμού (1962). Τον Μακεδόνα Ζ. Παπαναστασίου, προστάτη των γραμμάτων και μέγα ευεργέτη των σχολείων του Βελβεντού τίμησε επίσης με χρυσό μετάλλιο και τιμητικό δίπλωμα η «Μακεδονική Φιλεκπαιδευτική Αδελφότητα Θεσσαλονίκης» (1980).

ΕΥΕΡΓΕΤΕΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΩΝ ΓΡΑΜΑΤΩΝ: Χαρίσιος Παπαμάρκος (1844-1906)

Ο Χαρίσιος Παπαμάρκος γεννήθηκε στο Βελβεντό το 1844, όπου έζησε μέχρι περίπου το 1850. Μεγάλωσε στην Αθήνα της συνταγματικής μοναρχίας, σπούδασε Φιλοσοφία και από το 1866 – εποχή βασιλευομένης δημοκρατίας πλέον - ξεκίνησε την παιδαγωγική του πορεία και προσφορά.

Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ Χ. ΠΑΠΑΜΑΡΚΟΥ
διδασκαλία στο σχολείο της Στρώμνιτσας (έως το 1869)
διδασκαλία στο Ελληνικό Εκπαιδευτήριο Θασσαλονίκης (έως το 1971)
σπουδές στη Γερμανία πάνω στη φιλοσοφία και τα παιδαγωγικά, όπου μελέτησε την οργάνωση και λειτουργία πολλών σχολείων της Γερμανίας και της Ελβετίας και διαμόρφωσε τις παιδαγωγικές του αρχές
τίτλος «Διδάκτορα της Φιλοσοφίας» του Παν/μιου Göttingen (1875)
οργάνωση & διεύθυνση του Διδασκαλείου Θεσ/νίκης κατά τα γερμανικά πρότυπα (1876: ακόμα ανελεύθερη η Θεσ/νίκη): έργο καινοτόμο για την Ελλάδα (& την ελεύθερη αλλά & την ανελεύθερη) που βρήκε αργότερα μιμητές στην Αθήνα, την Κέρκυρα, τη Λάρισα κ.α.
σύνταξη προγράμματος διδακτικής ύλης στο 3τάξιο Διδασκαλείο Θεσ/νίκης (έως το 1882)
σύνταξη προγράμματος διδακτικής ύλης στο Πρότυπο Δημοτικό Σχολείο Θεσ/νίκης
εποπτεία και οργάνωση σχολείων στη Μακεδονία
οργάνωση και διεύθυνση του Διδασκαλείου της Κέρκυρας (από το 1882)
μέλος 14μελούς επιτροπής επιθεώρησης των Δημοτικών Σχολείων της Ελλάδας (1883)
διεύθυνση του Διδασκαλείου της Αθηνών (από το 1884)
Τμηματάρχης της Δημοτικής Εκπαίδευσης στο Υπουργείο Παιδείας & Γενικός Επιθεωρητής των Δημοτικών Σχολείων (1889, επί κυβερνήσεως Χαριλάου Τρικούπη)

Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ Χ. ΠΑΠΑΜΑΡΚΟΥ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ
Κατά το 19 ο αι. την παιδεία του υπόδουλου ελληνισμού φρόντιζαν οι εκκλησιαστικές και κοινοτικές αρχές, αλλά και φιλεκπαιδευτικοί σύλλογοι. Ένας φιλεκπαιδευτικός σύλλογος είναι που φρόντισε για τις σπουδές του Χ. Παπαμάρκου, δίνοντάς του έτσι τη δυνατότητα να διαπρέψει στο αντικείμενό του και να προσφέρει το σημαντικό του έργο.
Βαθιά επηρεασμένος από τη γερμανική εκπαίδευση και συγκεκριμένα την «ερβαρτιανή διδασκαλία» ( Herbart ) – αλλιώς «συνδιδακτική μέθοδος», της οποίας στάθηκε εισηγητής στην ελληνική εκπαίδευση και εφάρμοσε συστηματικά - ο Χ. Παπαμάρκου επιχειρεί να απαντήσει στο πρόβλημα του «ελεύθερου» και «ισότιμου» πολίτη και να ορθολογικοποιήσει το σχολείο, διαμορφώνοντάς το σε φορέα μετάδοσης της «ορθής» και «αντικειμενικής» γνώσης.
Επειδή ο Χ. Παπαμάρκου δεν πίστευε ότι μόνο η εφαρμογή της «ερβαρτιανής μεθόδου» μπορούσε να λύσει τα προβλήματα του ελληνικού σχολείου, συνδυάζει το σύστημα αυτό με τον ρόλο του δασκάλου. Ήθελε διδασκάλους πρώτα απ’ όλα ηθικά μορφωμένους και μετά ικανούς να ασχοληθούν με τις νέες μεθόδους. Κύριο χαρακτηριστικό του δασκάλου, για τον Χ. Παπαμάρκου, πρέπει να είναι η τελειότητα του χαρακτήρα, αλλά και η αφοσίωση στην υπόθεση της πατρίδας και του εθνικού πολιτισμού, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η εθνοτική αυτή αντίληψη του Χ. Παπαμάρκου αποτελούσε στείρο εθνικισμό. Συνέπεια τούτου: οι μαθητές του αποφοιτούσαν καταρτισμένοι και μορφωμένοι τόσο πρακτικά, όσο και ηθικά.
Σημαντικό υπήρξε επίσης το νομοθετικό έργο του Χ. Παπαμάρκου. Είτε μέσα από το διδακτικό του έργο αυτό καθ’ εαυτό, είτε μέσα από τις ανώτερες θέσεις στην ιεραρχία του εκπαιδευτικού μηχανισμού, αναμόρφωσε και επηρέασε τη σχετική με το Δημοτικό Σχολείο νομοθεσία. Η οργάνωση, ο κανονισμός και το πρόγραμμα διδακτέας ύλης που εφάρμοσε ο Χ. Παπαμάρκου στα Διδασκαλεία αποτέλεσαν το πρότυπο στο οποίο στηρίχτηκαν αργότερα οι νόμοι του ελληνικού κράτους, οι σχετικοί με την οργάνωση των Διδασκαλείων και των Δημοτικών Σχολείων: π.χ.
εφαρμογή του συστήματος διαίρεσης της εκπαίδευσης σε δύο 6/ετείς κύκλους – που 50 χρόνια αργότερα υιοθέτησε και η «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση» του 1929 – σύμφωνα με την οποία καθιερώνεται το 6/ετές Δημοτικό σχολείο και το επίσης 6/ετές Γυμνάσιο
προώθηση ίδρυσης Μονοτάξιων Διδασκαλείων, Υποδιδασκαλείων και Τεχνικών Διδασκαλείων.
Επίσης καινοτόμος και τολμηρή υπήρξε και η στάση του στο θέμα της γλώσσας: παρά την επιμονή του στην κλασική γραμματεία, ο Χ. Παπαμάρκου τάσσεται εναντίον του ψευτοκλασικισμού και της προγοπληξίας, θέλοντας να καταστήσει το παρελθόν γόνιμο για το σήμερα και το αύριο. Προσπαθεί για το λόγο αυτό, να απλοποιήσει τη γλώσσα των αναγνωστικών και να συμπεριλάβει ύλη από τη σύγχρονη ζωή.

ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ Χ. ΠΑΠΑΜΑΡΚΟΥ
Το συγγραφικό έργο του Χ. Παπαμάρκου υπήρξε εκτεταμένο, επιστημονικά τεκμηριωμένο, θεωρητικά θεμελιωμένο και πάντα σύμφωνο με τη Νέα Παιδαγωγική:
Παπαμάρκου Χ. 1882. «Περί του νυν προσήκοντος παρ’ ημίν τοις Έλλησι». Διδασκαλείου Λόγος. Κέρκυρα.
Παπαμάρκου Χ. 1883. «Εκθέσεις των κατά το 1883 προς επιθεώρησιν των δημοτικών σχολείων αποσταλέντων Εκτάκτων Επιθεωρητών». Αθήνα.
Παπαμάρκου Χ. 1883. «Η προκήρυξις περί διαγωνισμού βιβλίων δι εαυτής κρινομένη». Άρθρο στο περιοδικό «Εκπαίδευσις», τεύχος 28.
Παπαμάρκου Χ. 1885. «Περί του σκοπού της εκπαιδεύσεως της Ελληνίδος Νεολαίας». Κέρκυρα.
Παπαμάρκου Χ. 1891. «Αλφαβητάριον» (: για την «αναλυτικοσυνθετική μέθοδο» στη διδασκαλία της πρώτης Ανάγνωσης: για 1 η φορά στην Ελλάδα)
Παπαμάρκου Χ. & Γεωργαντάς Φ. 1892. «Αναγνωστικά Β’, Γ’, Δ’ τάξης του Δημοτικού Σχολείου»
Παπαμάρκου Χ. 1897«Αναγνωστικά των μικρών Ελληνοπαίδων» (τόμοι 2)
Παπαμάρκου Χ. 1898. «Αι φιλοσοφικαί και παιδαγωγικαί δοξασίαι του Πολυβίου». Αθήνα.

ΕΥΕΡΓΕΤΕΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΩΝ ΓΡΑΜΑΤΩΝ: Σταμάτης Κλεάνθης (1802-1862)

Ο Σταμάτης Κλεάνθης, αρχιτέκτονας, πολεοδόμος και επιχειρηματίας, γεννήθηκε στο τουρκοκρατούμενο Βελβεντό το έτος 1802 και πέθανε στην Αθήνα το 1862.Φοίτησε στην Κοινοτική Σχολή Βελβεντού, αλλά ήδη στα εφηβικά του χρόνια πήγε στο Βουκουρέστι, όπου ανθούσε μια βελβεντινή κοινότητα. Εκεί συνέχισε τις σπουδές στην Ελληνική Σχολή, δίπλα στον Ηπειρώτη λόγιο Νεόφυτο Δούκα.
Το Μάρτιο του 1821 άφησε το Βουκουρέστι και εντάχθηκε στον Ιερό Λόχο με τον Αλέξανδρο Υψηλάντη. Στο Δραγατσάνι που έγινε η μάχη με τους Τούρκους, όπου οι περισσότεροι Έλληνες έχασαν τη ζωή τους, ο Κλεάνθης πιάστηκε αιχμάλωτος και μεταφέρθηκε στην Πόλη για να θανατωθεί. Κατάφερε όμως να δραπετεύσει, να πάει στη Βιέννη και από εκεί στη Λειψία.Στην Ευρώπη αρχίζει για τον Σταμάτη Κλεάνθη ένας νέος κύκλος, καθώς ξεκινά τις σπουδές του πάνω στην Αρχιτεκτονική, στη σχολή της Λειψίας. Γρήγορα όμως τον τράβηξε η Αρχιτεκτονική Σχολή της Ακαδημίας Καλών Τεχνών του Βερολίνου, εγκατέλειψε τη Λειψία και φοίτησε δίπλα στον καθηγητή Φριδερίκο Σίνκελ ( Fr . Schinkel ). Είναι εκεί στο Βερολίνο που από Σταμάτης Σταματίου – που ήταν το κανονικό του όνομα – πήρε το όνομα Στάματης Κλεάνθης: οι γερμανοί φίλοι και καθηγητές του, επειδή τον θαύμαζαν για το διπλό αγώνα που έδινε, σπουδάζοντας και δουλεύοντας ως εμπορικός μεσίτης και διερμηνέας στις εμποροπανηγύρεις της Λειψίας, τον ονόμασαν Κλεάνθη, κατά τον αρχαίο Κλεάνθη τον Φρεάντλη. Οι καθηγητές του αναγνώρισαν τη μεγάλη αξία, εκτίμησαν την εξυπνάδα και τον ακέραιο χαρακτήρα του. Ο Στάματης Κλεάνθης πήρε το πτυχίο του με άριστα από τον ίδιο τον βασιλιά της Πρωσσίας.Το 1828 πήρε την απόφαση να έρθει στην Ελλάδα για να συμβάλλει μαζί με τον συμφοιτητή του και φίλο Εδουάρδο Σουμπερτ ( Eduard Scheaubert ) αμισθί στην ανοικοδόμηση και ανασυγκρότηση της χώρας. Παρουσιάστηκαν στον κυβερνήτη της Ελλάδας Ιωάννη Καποδίστρια κι διορίζονται «αρχιτέκτονες της Κυβέρνησης», αρχικά στο Δημόσιο της Αίγινας. Αμέσως πιάνουν δουλειά σχεδιάζοντας δημόσια κτίρια και πολεοδομικά σχέδια. Ταυτόχρονα, αναλαμβάνουν τη διδασκαλία της αρχιτεκτονικής σε όσους μαθητές του Ορφανοτροφείου της Αίγινας θα έδειχναν ιδιαίτερη κλίση σε αυτόν τον τομέα. Μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια οι δυο φίλοι εγκαταλείπουν το Δημόσιο και εγκαθίστανται αρχικά στο Ναύπλιο κι έπειτα στην Αθήνα, την πόλη που θα γινόταν αργότερα η νέα πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους.Ο Κλεάνθης είχε πλέον αποκτήσει οικονομική ευχέρεια κι έτσι κατάφερε να αγοράσει στην Αθήνα, από τους Τούρκους που έφευγαν, πολλές εκτάσεις γης. Στην Πάρο απόκτησε λατομεία, σε μια προσπάθειά του να αναδείξει τα ελληνικά μάρμαρα. Στα λατομεία αυτά όμως τραυματίστηκε σοβαρά, μεταφέρθηκε στην Αθήνα και υπέκυψε το 1862.

ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗ ΚΛΕΑΝΘΗ
Επί Καποδίστρια : η ομάδα των «αρχιτεκτόνων της Κυβέρνησης», μέσα στην οποία ανήκει και ο Στ. Κλεάνθης οικοδομούν το Ορφανοτροφείο της Αίγινας και μια πλειάδα νέων σχολείων ανά την Ελλάδα. Αναλαμβάνουν επίσης την οικοδόμηση μιας σειράς νέων δημόσιων κτιρίων και επισκευές ερειπομένων κτισμάτων.

« Οικία Κλεάνθους »: Στο διάστημα 1830-1833, προτού δηλαδή οριστεί η Αθήνα ως πρωτεύουσα, παρατηρείται σημαντική οικοδομική δραστηριότητα στην Αθήνα. Ένα από τα χαρακτηριστικά κτίρια αυτής της περιόδου είναι η οικία των αρχιτεκτόνων Σταμάτη Κλεάνθη και Ε. Schaubert , στην οδό Θόλου 5 στην Πλάκα, κάτω από την Ακρόπολη. Πρόκειται στην πραγματικότητα για κτίσμα των οθωμανικών χρόνων, το οποίο αναδομήθηκε εκ βάθρων μεταξύ των ετών 1831-1833 από τους 2 αρχιτέκτονες και αργότερα στέγασε το Α' Γυμνάσιο (1835-1836) και το «Πανεπιστήμιο του Όθωνα» (1837-1841), το πρώτο δηλαδή Πανεπιστήμιο του ελεύθερου Ελληνικού Κράτους . Από το 1841 μέχρι το 1850 στην « οικία Κλεάνθους » στεγαζόταν πλέον το Διδασκαλείο . Το 1963 το κτίριο κηρύχθηκε διατηρητέο μνημείο και περιήλθε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από το 1987 λειτουργεί ως Μουσείο της Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και έχει μείνει γνωστό ως « Οικία Κλεάνθους ».
Επί Όθωνα : πιστός οπαδός του ρεύματος του «ρομαντισμού» (και λιγότερο του «ελληνικού/νεοκλασικού ρυθμού») ο Σταμάτης Κλεάνθης δημιούργησε μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά δείγματα του ρομαντισμού στην Ελλάδα: το «Μέγαρο του Αμβροσίου Ράλλη» στην πλατεία Κλαυθμώνος (: κατεδαφίστηκε το 1938), το «Μέγαρο του Δάρα» στην οδό Παν/μίου (επίσης κατεδαφισμένο σήμερα), τα «Παλάτια της Δούκισσας Πλακεντίας» στην Αθήνα (σημερινό Βυζαντινό Μουσείο) και τα ανάκτορα Ροδοδάφνης, Maisonette , Tourelle κλπ... στην Πεντέλη, αποτελούν αντιπροσωπευτικά δείγματα της δουλειάς του. Εξίσου σημαντική δουλειά αποτελούν τα εργοστάσια και οι εμπορικές αποθήκες από πωρόλιθο στον Πειραιά (που χρονολογείται πριν από τα μέσα του 19 ου αι.).

Το «σχέδιο Αθηνών Κλεάνθη- Schaubert »: Το 1832 ανατίθεται στους 2 αρχιτέκτονες η σύνταξη του πολεοδομικού σχεδίου των «Νέων Αθηνών». Με το σχέδιο αυτό της πρωτεύουσας του νεοσύστατου ελληνικού κράτους εγκαινιάζεται η πολεοδομική δραστηριότητα της οθωνικής περιόδου. Το «σχέδιο Κλεάνθη - Schaubert » λάμβανε υπόψη του όλα τα αρχαία μνημεία της πόλης και προέβλεπε ελεύθερο χώρο για μελλοντικές ανασκαφές, εκκλησίες, δημόσια κτίρια, κήπους, χώρους εμπορίου. Όλη η οργάνωση βασιζόταν στην αρχή των μεγάλων οικοδομικών τετραγώνων με φαρδείς δρόμους και πλατείες και με κέντρο τα Ανάκτορα στη σημερινή πλατεία Ομόνοιας. Το σχέδιο εγκρίθηκε αλλά διάφοροι λόγοι δεν επέτρεψαν την υλοποίηση και εφαρμογή του και κατά προέκταση την ριζική αναμόρφωση της Αθήνας που οραματίστηκαν οι 2 αρχιτέκτονες για μια πόλη που της δινόταν η ευκαιρία να ξανακτιστεί από την αρχή.

Οδηγός Internet: Υγεία

myworld.gr
pathfinder.gr
elliniki-ygeia.gr
educate-yourself.org
inhealth.gr
medicum.gr
Eye-Net
iatriki-gr.net
iatronet.gr
health.in.gr
http://www.hygeia.gr/page.aspx?p_id=258
www.babybaby.gr/
www.dental-net.gr/
www.nosmoking.gr/
www.paxysarkia.gr/

Οδηγός Internet: Ευρωπαϊκή Ένωση

Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Αντιπροσωπεία στην Ελλάδα)
EUROSTAT (Το Γραφείο Στατιστικών των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων)
Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για την Ελλάδα
Citizens first (Τα δικαιώματά σας στην Ευρωπαϊκή 'Ένωση)
Δ.Ε.Κ. (Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων)
EUROPA (European Union's Server)
Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Οδηγός Internet: Ανεξάρτητες και άλλες αρχές

Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων
Συνήγορος του Πολίτη
Εθνική Επιτροπή Τηλ/νιών και Ταχυδρομείων
Ανώτατο Συμβούλιο Επιλογής Προσωπικού (ΑΣΕΠ)

Οδηγός Internet: Δημόσια διοίκηση - Οργανισμοί

Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών
Εθνικό Τυπογραφείο
Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης
Εθνικό Κτηματολόγιο
Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης
Εθνικό Δίκτυο Έρευνας και Τεχνολογίας
Γενική Γραμματεία Ισότητας
Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας
Γενική Γραμματεία Δημόσιας Διοίκησης
Γενική Γραμματεία Έρευνας και Τεχνολογίας
Γενική Γραμματεία Κοινωνικών Ασφαλίσεων
Γενικό Λογιστήριο του Κράτους
Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς
Γενική Γραμματεία Αθλητισμού
Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού
Εθνική Στατιστική Υπηρεσία
Γενική Γραμματεία Καταναλωτή
ΥΕΘΑ -Στρατολογία
Ινστιτούτο Εργασίας
Ο.Α.Ε.Δ.
Οργανισμός Εργατικής Εστίας (Ο.Ε.Ε.)
Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας (Ο.Ε.Κ.)

Κάντε Ένα Γλυκό Δώρο

Τώρα, μπορείτε να κάνετε ένα δώρο, σε κάποιο αγαπημένο σας πρόσωπο στο Βελβεντό, από όποιο μέρος της Ελλάδας και του εξωτερικού κι αν βρίσκεστε, με ένα τηλεφώνημα στο 32025. Στείλτε μία τούρτα ή ότι άλλο διαθέτει το κατάστημά μας.

Τιμές προϊόντων

• Τούρτες 12 ευρώ το κιλό
• Σιροπιαστοί Κουραμπιέδες 9 ευρώ το κιλό
• Κεράσματα 11 ευρώ το κιλό
• Σοκολατάκια 13 ευρώ το κιλό
• Παγωτίνια 11 ευρώ το κιλό
• Πάστες κ.α. 1,70 ευρώ το τεμάχιο

Επίσης, διαθέτουμε όλα τα κρασιά των οινοπαραγωγών του Βελβεντού, τις μαρμελάδες και τα γλυκά κουταλιού, του γυναικείου αγροτικού συνεταιρισμού.

Τρόποι πληρωμής

• Ο πιο οικονομικός τρόπος είναι η μεταφορά του αντιτίμου από τον λογαριασμό σας στον δικό μας. Κόστος τραπεζικής μεταφορά 0.50 ευρώ.
• Επίσης μπορείτε να κάνετε απευθείας κατάθεση στο λογαριασμό μας, με κόστος κατάθεσης 1,50 ευρώ.

Ο λογαριασμός μας είναι: Αγροτική Τράπεζα, Πουλιάνας Ιωάννης και Εμμανουήλ,

αριθμ. λογαριασμού: 092 01 005435 09.

Σας ευχαριστούμε

Βελβεντό - Πρωταθλητές ΕΚΑΣΔΥΜ 2008-2009

Το εισιτήριο που οδηγεί στην Γ΄Εθνική, στο μπάσκετ ανδρών, ήταν το μεγαλύτερο δώρο που μπορούσαν να κάνουν οι αθλητές του Βελβεντού στον εαυτό τους, αλλά και σε ολόκληρο τον φίλαθλο κόσμο του Βελβεντού. Η επιτυχία αυτή συμπίπτει με τα 40 χρόνια παρουσίας της ομάδας, αλλά και του αθλήματος του μπάσκετ στην Δυτική Μακεδονία και διαδέχεται της περσινής μεγάλης επιτυχίας της ομάδας μπάσκετ των γυναικών, με την άνοδό της στην Β΄Εθνική.

"Πως τα φέρνει η π..... η ζωή, άλλοι πάνε από δω, άλλοι πάνε από κει και το Βελβεντό στη ΓΈθνική!!!"

Το ξεκίνημα του μπάσκετ στο Βελβεντό και στη Δυτική Μακεδονία

Στο γήπεδο της Βέροιας ενισχυμένο από αθλητές της Κοζάνης
Τιμωνίδης Σ., Βαλωμάς Ι., Χαρσός Λ., Τσιότσιας Ν., Γιάντσιος Μ., Πατσώνας Χ.,
Παπαζήσογλου Ζ., Τράντας Ι., Κουτσάκης Ν., Ρήγας Α., Καραθανάσης Λ.

Ομάδα Παίδων (1969-1970) Πρωταθλήτρια ΕΚΑΣΚΕΔΥΜ
Κόζανας, Παπαζήσογλου, Βαλουμάς, Καλφαγιάννης, Χωλόπουλος, Τιμωνίδης,
Γκιάτας, Αχίλλας, Τράντας, Χατζηπαπάς, Παπασπανός

1969-1970. Τιμωνίδης Σ., Καραθανάσης Λ., Τράντας Ι., Ρήγας Α, Κουτσάκης Ν.,
Καλφαγιάννης Α., Παπαζήσογλου Ζ., Βαλωμάς Ι., Βαλωμάς Γ., Τσιρεμές Ι.

Η πρώτη ομάδα μπάσκετ στο Βελβεντό και στη Δυτική Μακεδονία
Τιμωνίδης, Κόζανας, Κουκουλιός, Βαλωμάς, Σαγξαρίδης, Λαδάς, Σταμάτης (δάσκαλος),
Μπαλάνης, Γραμμένος, Κουτσάκης, Εμμανουήλ, Τρίχας.

Για περισσότερες φωτογραφίες κάντε κλικ εδώ

Το 1969 υπήρξε μια ιστορική χρονιά για τον αθλητισμό του νομού Κοζάνης και της Δυτικής Μακεδονίας. Δημιουργείται η πρώτη ομάδα μπάσκετ στο Βελβεντό Κοζάνης. Την πρωτοβουλία της έχει ο νεοδιορισθείς τότε καθηγητής Φυσικής Αγωγής και αθλητής του Ηρακλή Θεσσαλονίκης, κ. Σάββας Τιμωνίδης. Πρώτο γήπεδο η αυλή του Δημοτικού Σχολείου, γήπεδο από χώμα, γραμμές από ασβέστη και ξύλινα ταμπλώ. Μια ηρωϊκή προσπάθεια που έμελλε να έχει πολύ μέλλον.
Η έδρα της Ένωσης του Μπάσκετ, που ονομάζεται ΕΚΑΣΚΕΔΥΜ (Ένωση Καλαθοσφαιρικών Σωματείων Κεντρικής και Δυτικής Μακεδονίας), βρίσκεται στην Βέροια και στο πρωτάθλημα μετέχουν οι ομάδες : ΒΕΛΒΕΝΤΟ, ΠΙΕΡΙΚΟΣ, ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΒΕΡΟΙΑΣ και ΚΑΤΩ ΒΕΡΜΙΟ ΝΑΟΥΣΑΣ. Τη σημαντική αυτή προσπάθεια στηρίζουν από την πρώτη στιγμή όλοι οι νέοι και οι νέες του Βελβεντού και συγκροτούν τις πρώτες ομάδες. Αθλητές από την Κοζάνη ενισχύουν σε πρώτη φάση τον νέο σύλλογο και η δημιουργία μιας νέας ισχυρής ομάδας είναι γεγονός.
Συνεχίζοντας την αναδρομή στα πρώτα βήματα του μπάσκετ στη Δυτική Μακεδονία, θα σταθούμε για λίγο στις πρώτες επιτυχίες που σημειώνει ο νεοιδρυθείς τότε σύλλογος του Βελβεντού. Γρήγορα δημιουργήθηκαν οι ομάδες των Παίδων και των εφήβων, που παίρνουν μέρος στα πρωταθλήματα της ΕΚΑΣΚΕΔΥΜ, ενώ τη μεγάλη ομάδα ενισχύουν και άλλοι αθλητές του νομού, κυρίως από την Κοζάνη και το Τσοτύλι. Η παιδική ομάδα βγαίνει πρώτη στο πρωτάθλημα και μετέχει σε τουρνουά μπάσκετ στην Αθήνα προς τιμήν του Γ. Μόσχου.
Η δουλειά στο Βελβεντό δεν σταματάει εκεί. Η συνεχής ανοδική πορεία και η αγάπη για το μπάσκετ και τον αθλητισμό, φέρνει αποτελέσματα. Εύα Καμκούτη (Εθνική Ελλάδος), Γιάννης Λάππας (Λάρισα-Ολυμπιακός), και σήμερα ο Ναούμ Θύμνιος (Εθνική Εφήβων), αποτελούν τα μεγάλα ονόματα που ανέδειξε το Βελβεντό. Σήμερα εκατοντάδες παιδιά πλαισιώνουν το σύλλογο, που πρωταγωνιστεί στα παιδικά και εφηβικά πρωταθλήματα, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην καλλιέργεια και τη σωστή ανάπτυξη του αθλήματος.
Η μεγάλη προσφορά του Βελβεντού στο Μπάσκετ και τον αθλητισμό γενικότερα, επιβραβεύθηκε με το πανέμορφο Κλειστό Γυμναστήριο, πραγματικό στολίδι στους πρόποδες των Πιερίων. Ένα Γυμναστήριο, που η νεολαία το έχει αγκαλιάσει κυριολεκτικά, κάνοντας πράξη το νους υγιής εν σώματι υγιή και αθλούμενη ακολουθώντας τα αθλητικά ιδεώδη.

Η χωμάτινη αυλή του δημοτικού σχολείου, τα ξύλινα ταμπλώ και οι γραμμές από ασβέστη, αποτελούν μια γλυκιά ανάμνηση για τους μεγαλύτερους, που αναπολούν και καμαρώνουν σήμερα για τα επιτεύγματά τους.